فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
مسعود تلخابی: «زبان بخش اساسی ذهن و مغز انسان است که با تفکر ارتباط بسیار مستقیمی دارد. «افلاطون» می گوید تفکر، تکلمِ مخفیانه روح انسان با خودش است. یعنی تفکر را نوعی تکلم می داند. قدماء که انسان را تعریف می کردند، از آن تعبیر به حیوان ناطق می کردند. نطق دو جنبه دارد: نطق یا بیرونی است یا درونی است. و نطق درونی همان تفکر است. «ابن سینا» در «شفاء» همین مطلب را تکرار می کند که تفکر نوعی حدیث نفس است. باز می گوید که سخن است. حدیث به معنی سخن است. اگر زبان ما قلمرو محدودی داشته باشد، بزرگسال یا کودک، فرقی نمی کند، تفکرات نارسایی هم خواهد داشت. تفکر و زبان هم دوش هم حرکت می کنند. زبان و تفکر چیزی هم پا هستند. نظریه نسبیت زبان می گوید که زبان و تفکر در نهایت یک چیز هستند؛ دو چیز نیستند. ما نمی توانیم تفکر را رشد دهیم، بدون این که تکلم را رشد داده باشیم. تکلم، خودِ زبان نیست. خاستگاه تکلم، زبان است. «تسمیه» از فعال ترین بخش های ذهن انسان است و کار با کودک در این زمینه هم پایی رشد تفکر و زبان در ذهن کودک است».
نکته حائز اهمیت در تمرین تسمیه با کودکان شش ساله این است که نام های پیشنهادی کودکانی که مدت زمان طولانی تری تحت آموزش فلسفه برای کودکان بوده اند، با واقعیت تطبیق بیشتری دارد و این نشان از رشد فلسفی ذهن این کودکان دارد.
نویسنده: سهیلا جعفری
عالی