مُطهّری، مرتضی (فریمان ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۸ش):
از زمان ارسطو كه بر خلاف نظريات استادش افلاطون قيام كرد پيوسته دو مكتب و دو مشرب فلسفى به موازات يكديگر سير مى كرد، كه افلاطون و ارسطو هر يك نماينده يكى از اين دو مشرب فلسفى بودند، و در هر يك از دوره ها هر يك از اين دو مشرب فلسفى پيروانى داشتند.
در ميان مسلمين نيز اين دو مشرب به نام «مشرب اشراق» و «مشرب مشّاء» معروف بود و دو هزار سال مشاجرات فلسفى بين اين دو دسته، چه در يونان و چه در اسكندريه و چه در ميان مسلمين و چه در اروپاى قرون وسطى، ادامه داشت…. صدر المتألّهين با اساس جديدى كه از نو پى ريزى كرد، به اين مشاجرات دو هزار ساله خاتمه داد، به طورى كه بعد از او ديگر مكتب اشراق و مكتب مشّاء در مقابل يكديگر معنا ندارد، و هر كس كه بعد از وى آمده و به فلسفه وى آشنايى پيدا كرده، مشاجرات دو هزار ساله اشراقى و مشّائى را خاتمه يافته ديده است.
فلسفه صدر المتألّهين علاوه بر آنكه از جنبه هايى بديع و بى سابقه است، نتيجه زحمات هشتصد ساله محققين بزرگى است كه هر يك از آنها در جلو بردن فلسفه سهيم هستند. (مقدمه اصول فلسفه و روش رئالیسم)
برچسبارسطو افلاطون فلسفه اشراق فلسفه مشاء
همچنین ببینید
لغت نامه: وجود
فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …