فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
سجادی، سیدجعفر (اصفهان ۱۳۰۳ ـ۱۳۹۲ش)؛ فرهنگ معارف اسلامی؛ تهران؛ انتشرات دانشگاه تهران؛ 1373:
ابَدِىّ- (اصطلاح فلسفى) ابدى منسوب بابد بوده و عبارت از امرى است كه در ابد يافت شود «ما وجد فى الابد» و آنچه هميشگى بوده و فنما ناپذير است و گفتهاند كه وجود بر سه قسم است:
1- ازلى ابدى.
2- لا ازلى و لا ابدى قسم اول وجود حق و صفات اوست و قسم دوم وجود دنيا و ما فيها است.
3- ابدى غير از ازلى و آن وجود آخرت است. (دستور ج 1 ص 27- 28 و از رسائل ملا صدرا ص 239).
شیروانی، علی (1343 – )؛ شرح مصطلحات فلسفی بدایة الحکمة و نهایة الحکمة؛ مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی قم؛ 1373:
ابدى، منسوب به ابد است، و به هستى فناناپذير و چيزى كه در ابد يافت شود اطلاق مىشود. حكما گفته اند هستى بر سه نوع است: 1. ازلى ابدى، و آن وجود حقتعالى است كه هميشه بوده و هست و خواهد بود. و نيز موجودات مجردى كه از ازل بودهاند و تا ابد خواهند بود. 2. نه ازلى و نه ابدى.
موجودات مادى كه دائما كائن و فاسد مىشوند، وجودشان مقطعى است، نه از ازل بوده اند و نه تا ابد خواهند بود. 3. ابدى غير ازلى. نفوس انسانى در اين گروه جاى دارند كه اگرچه وجودشان قديم و ازلى نيست، اما ابدى و غير فانى است.
