بسمله و حمدله؛ گزیده ای از مباحث جلسه 2 شرح اسفار ملاصدرا -1394/07/25 مدرس: مسعود تلخابی سیرت مولفین اسلامی چه فیلسوفان و چه غیر فیلسوفان در شروع کتاب هایشان اینست که با «بَسمَله» و «حَمْدَله» آغاز می کردند. بسمله به معنای بسم الله گفتن و حمدله به معنای الحمد لله …
ادامه نوشته »اسماء و صفات خداوند (اسماء حسنی)؛ معنی ها و دلالت ها
علامه طباطبایی در تعریف اسم می نویسد: «الأسم ما یدلُّ به علی الشیئ» [اسم چیزی است که بدان بر چیزی دلالت کنند.] اسم بر دو قسم است: الف – اسمِ متضمنِ معنایِ وصفی؛ برای نمونه گاهی کسی را “خیاط” صدا می زنیم. این اسم علاوه بر دلالت بر ذات بر …
ادامه نوشته »دین؛ کلمه دین در زبان اوستایی
کلمه “دین” در زبان اوستایی به صورت دئنا (daena) به کار رفته است. گویا تنها اثر بازمانده از زبان اوستایی، اوستا کتاب مقدس زردشتیان است. دئنا از مصدر اوستایی da- (شناختن و اندیشیدن) آمده که برابر است، با ریشه dhi- در سانسكريت. دئنا در اوستا به چهار معنی به کار …
ادامه نوشته »دین؛ کلمه دین
کلمه «دین» میان زبانهای «هند و ایرانی» و «سامی» و «عیلامی» و «ارمنی» مشترک است. زبانهای «هند و ایرانی» از شاخه زبانهای «هند و اروپایی» است. این کلمه در زبان های اوستایی و پارسی باستان و پهلوی و فارسی دری و سانسکریت وجود داشته است. کلمه دین در زبان اوستایی …
ادامه نوشته »وحی؛ پدیده وحی: تصویرها و ابهام ها
ابن فارس (م 395) در تببین کلمه وحی می نویسد: «الْوَاوُ وَ الْحَاءُ وَ الْحَرْفُ الْمُعْتَلُّ: أَصْلٌ يَدُلُّ عَلَى إِلْقَاءِ عِلْمٍ فِي إِخْفَاءٍ أَوْ غَيْرِهِ إِلَى غَيْرِكَ.» [معنی اصلی وحی عبارتست از: القاء علم به صورتِ پنهانی یا غیر پنهان به دیگری.] آنگاه معانی فرعی آن را بر می شمارد …
ادامه نوشته »حکم شرع درباره “فلسفه” از دیدگاه “ابن رشد”
هر رفتاری خارج از پنج حکم (واجب، حرام، مستحب، مکروه، مباح) نیست. حال، “فلسفه” به عنوان فعل، چه حکمی دارد؟ در قرآن آیات بیشماری وجود دارد که بیان میکند فعلِ ” فلسفه” واجب است. ” ابن رشد” به عنوان فقیه با اشاره به این آیات بیان میکند “فلسفه” شرعا واجب …
ادامه نوشته »