فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
جنبش پدیدار شناسی در فلسفه، در شیوه ای که ما تفکر را درک می کردیم، تغییری اساسی به خود دید. تجزیه و تحلیل پدیدار شناسانه مارتین هایدگر از ساختار وجودی انسان در کتاب «هستی و زمانِ”» خود پنجره ی جدیدی را در مورد مسأله تفکر می گشاید و با بر هم زدن تفاسیر عقلانی و شناختی سنتی انسان، نحوه ی درک ما از تفکر را تحت تاثیر قرار می دهد. نظریه یِ نقش اساسیِ درکِ غیر شناختی در تفسیر آگاهی موضوعیِ ممکن، بحث در رابطه با هوش مصنوعی را در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ مطرح نمود[1].
با این وجود پدیدار شناسی تنها رویکرد فلسفه غرب مدرن درباره تفکر نیست. فلسفه ذهن شاخه ای از فلسفه است که به مطالعه ی ماهیت ذهن، رویداد های ذهنی، عملکرد های ذهنی، مشخصه های ذهنی، آگاهی و رابطه ی آن ها با بدن فیزیکی به طور خاص، مغز می پردازد. رابطه ذهن-بدن عموما به عنوان موضوع اصلی در فلسفه ذهن دیده می شود. اگرچه مسایل دیگری در رابطه با ماهیت ذهن وجود دارد اما در آن ها رابطه ذهن با بدن فیزیکی مد نظر قرار نمی گیرد[2].
منابع:
[1] Dreyfus, Hubert. Dreyfus, Stuart. Mind Over Machine. Macmillan, 1987.
[2] Kim, J. (1995). Honderich, Ted Problems in the Philosophy of Mind. Oxford Companion to Philosophy, Oxford: Oxford University Press.
مترجم: نادیا محمدی جعفریان
