فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
در حالی که ما نمی دانیم که اساساً فکر و هوش چیست، و در حالی که ما از توافق درمورد آن چه که هوش و فکر انجام می دهد، بسیار فاصله داریم، تقریباً همه قبول دارند که انسان ها فکر می کنند، و با «دکارت» موافق هستند که هوش ما کاملاً در گفتار ما آشکار است. در همین راستا، «آلن تورینگ» اظهار داشت که اگر رایانه ها توانایی مکالمه در سطح انسانی را نشان دهند، از این طریق می توان از هوش آن ها اطمینان یافت. «تورینگ » یک آزمون مکالمه ای خاص برای هوش در سطح انسانی ارائه داد، که به آن «آزمون تورینگ» گفته می شود. «تورینگ» خودش این آزمون را با اصطلاح «بازی تقلید» توصیف می کند که «نسخه اصلی آن توسط سه نفر، یک مرد (الف)، یک زن (ب) و یک پرسش گر (ج) انجام می شود که پرسش گر ممکن است از هر دو جنس زن و مرد باشد. پرسش گر در یک اتاق جدا از دو نفر دیگر می ماند. هدف بازی برای پرسش گر این است که مشخص کند کدام یک از دو نفر دیگر مرد است و کدام یک زن است. پرسش گر مجاز است سؤالات خود را برای (الف) و (ب) بنویسد (از طریق تله تایپ برای جلوگیری از سرنخ های دیداری و شنیداری). هدف (الف) در بازی این است که سعی کند و باعث شود که پرسش گر (ج) شناسایی اشتباه داشته باشد. هدف بازی برای بازیکن سوم (ب) کمک به پرسش گر است».
«تورینگ» ادامه می دهد، «ما اکنون می توانیم این سؤال را بپرسیم که اگر یک ماشین نقش (الف) را در این بازی داشته باشد چه اتفاقی می افتد؟» آیا پرسش گر وقتی که بازی به این شکل انجام می شود، هر چند دفعه که در بازی بین یک زن و مرد اشتباه تصمیم می گیرد، اشتباه می کند؟ این سؤالات جایگزین سؤال اصلی ما، “آیا ماشین ها می توانند فکر کنند؟” می شود». مجموعه آزمون ممکن است به این شکل به تصویر کشیده شود:
همان طور که «تورینگ» می گوید، این آزمون نه تنها برای مهارت های کلامی سطحی بلکه برای دانش پیش زمینه ای و توانایی استدلال بنیادین نیز مفید است، زیرا پرسش گر ممکن است هر سؤالی را مطرح کند یا هرگونه چالش کلامی را انتخاب کند. مشهور است که با توجه به این آزمون، «تورینگ: پیش بینی کرد که «”در حدود پنجاه سال” (تا سال 2000) امکان برنامه ریزی رایانه ها وجود دارد، تا آن ها به خوبی بازی تقلید را انجام دهند تا یک پرسش گر متوسط بعد از پنج دقیقه سؤال، بیش از 70 درصد شانس شناسایی صحیح را نداشته باشد». پیش بینی ای که مشهور است شکست خورده است. از سال 2000، ماشین ها در مسابقات جایزه لوبنر بازی را به قدری بد انجام دادند که پرسش گر متوسط 100 درصد شانس شناسایی صحیح را بعد از پنج دقیقه سؤال داشت.
این مهم است که بپذیریم «تورینگ» آزمون خود را به عنوان آزمون صلاحیت هوش در سطح انسانی ارائه داده است، نه به عنوان یک آزمون رد صلاحیت هوش فی نفسه (همان طور که دکارت پیشنهاد کرده بود)؛ و همچنین به نظر می رسد مناسب رد صلاحیت هوش نباشد، مگر این که ما آماده انکار این مطلب باشیم (همان طور که دکارت بود) که حیوانات غیر انسانی در هر شرایط دارای هوش هستند. حتی به نظر می رسد این آزمون صریحا آزمون رد صلاحیت هوش در سطح انسانی نباشد: ماشین هایی به اندازه هوشمندی ما (یا حتی باهوش تر) ممکن است هنوز نتوانند به اندازه کافی از ما تقلید کنند تا این آزمون را بگذرانند. بنابراین، از عدم موفقیت ماشین ها در گذراندن این آزمون، ما نمی توانیم به عدم هوش کامل آن ها یا استنباط این نکته بیندیشیم که فکر آن ها به حد بشر نمی رسد. با این وجود، طرز شکست ماشین های فعلی به وضوح حاکی از نقص خرد و هوش است، نه فقط حاکی از یک نوع غیر انسانی. با این حال، مدافعان آزمون تورینگ ادعا می کنند که ما دلیل کافی برای هوشمند به شمار آوردن آن ها خواهیم داشت – به همان اندازه که ما هوشمند هستیم- اگر آن ها موفق شوند این آزمون را بگذرانند.
منبع:
https://www.iep.utm.edu/art-inte/
مترجم: سهیلا جعفری
