خانه / فلسفه ملاصدرا / شرح اسفار ملاصدرا / حکمت متعالیه؛ گزیده ای از مباحث جلسه 1 شرح اسفار ملاصدرا

حکمت متعالیه؛ گزیده ای از مباحث جلسه 1 شرح اسفار ملاصدرا

حکمت متعالیه؛ گزیده ای از مباحث جلسه 1 شرح اسفار ملاصدرا

مدرس: مسعود تلخابی

فلسفه ملاصدرا به «حکمت متعالیه» نام گذاری شده است. اولین بار «ابن سینا» در «اشارات» که از آخرین کتاب های اوست، در جایی که درباره نفوس فلکی و اجرام سماوی صحبت می کند، می گوید این مطلب را فقط راسخان در “حکمت متعالیه” می توانند بفهمند؛ خواجه نصیر این عبارت را شرح می دهد و حکمت متعالیه را این گونه توضیح می دهد: «لانّ حکمةِ المشّائين حکمةٌ بحثيةٌ صرفة و هذه و امثالها يتمّ بالبحث و النظر بالکشف و الذوق، فالحکمةُ المشتملةُ عليها متعاليةٌ بالقیاس بالاول»؛ … یعنی حکمتی که مشتمل بر کشف و ذوق و بحث باشد، در مقایسه با نخست، حکمت متعالیه است. حکمت متعالیه دقیقا چیزی است که در اسفار و آثار ملاصدرا و شخصیت ملاصدرا انعکاس پیدا می کند.
“حکمت متعالیه” از سه طریق اخذ می شود، آنگاه در یک ساختار منسجم برهانی در می آید.
طریق اول، راه عقل است.
طریق دوم، راه وحی.
طریق سوم، راه دل و مکاشفه.
“حکمت متعالیه” محل اجتماع معارف حاصل از این سه طریق می باشد.
اما نه به طریق التقاط … همه این ها می آیند و قالب برهانی به خود می گیرند و ارائه می شوند.
این مرتبه، مرحله بالایی از اندیشه است که انسان بتواند مکاشفات و وحی را در قالب برهان ارائه کند و این کاری است که ملاصدرا در سطح بالایی انجام می دهد.
حکمت متعالیه از این سه منبع ارتزاق می کند و به شکل خاصی در می آید و در ذیل یک عقلانیتی جمع می شود.

نویسنده: سهیلا جعفری

همچنین ببینید

مسأله حقیقت

شرح اسفار ملاصدرا جلسه هفدهم تاریخ: 95/02/05 مدرس: مسعود تلخابی در فلسفه اسلامی از “حقیقت” …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *