خانه / لغت نامه فلسفی / حکمت أولی

حکمت أولی

مُطهّری‌، مرتضی (فریمان ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۸ش):
حكمت اولى- كه سابقاً يكى از شعب سه گانه فلسفه نظرى شمرده مى ‏شد و دانشمندان قديم آن را از آن جهت كه كاملًا تعقلى و نظرى بود «فلسفه حقيقى» و از آن جهت كه در اطراف كلى‏ ترين موضوعات يعنى «وجود» بحث مى‏ كرد و مشتمل بر كلى ‏ترين مسائل بود آن را «علم كلى» و از آن جهت كه يكى از مسائل آن، بحث از علة العلل و واجب الوجود بود «الهيّات» مى‏ خواندند و در يونان باستان به مناسبت خاصى…«متافيزيك» (metaphysics) خوانده مى‏ شد- صرفاً محصول قوه تعقل بشر است و تجربه حسى در مسائل آن راه ندارد، غالباً هر وقت «فلسفه» گفته شود مقصود همان است. (پاورقی های اصول فلسفه و روش رئالیسم)

همچنین ببینید

لغت نامه: وجود

فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *