خانه / لغت نامه فلسفی / لغت نامه: إِبْتداء بساكن

لغت نامه: إِبْتداء بساكن

سجادی، سیدجعفر (اصفهان ۱۳۰۳ ـ۱۳۹۲ش)؛ فرهنگ معارف اسلامی؛ تهران؛ انتشرات دانشگاه تهران؛ 1373:

– (اصطلاح ادبى) است چون در تلفظ حروف عرب اعتماد بر يكى از مخارج حروف لازم است بدين جهت هر حرفى كه ساكن باشد بطور مستقل نتوان تلفظ كرد و اين است معنى آنكه گويند ابتداء بساكن محال است.

(از دستور ج 1 ص 18).

در تداول عامه ابتداء بساكن در موردى گويند كه بدون مقدمات قبلى و سابقه، چيزى گفته شود يا امرى خواسته شود.

همچنین ببینید

لغت نامه: وجود

فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *