طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش):
[ایده الیست ها می گویند: ] حواس ما كه قوى ترين وسائل علم به واقعيت خارج مى باشند پيوسته خطا مى كنند، و همچنين وسائل و طرق ديگر غير حواس گرفتار اغلاط زياد هستند، چنانكه دانشمندانى كه با هر گونه وسائل تحرّز از خطا خودشان را مجهز كردهاند از خطا مصون نمانده و يكى پس از ديگرى از پاى در آمدهاند، پس چگونه مى توان به وجود واقعيتى وثوق و اطمينان پيدا كرد؟
[در پاسخ به ایده آلیست ها باید گفت: ] كسى نمى تواند مدعى شود كه ما در جهان معلومات، خطا و لغزش نداريم و يا هر چه مى فهميم راست و درست است، و فلسفه نيز اين دعوى را ندارد، بلكه دعوى فلسفه اين است كه ما واقعيتى خارج از خودمان فى الجمله داريم و خود به خود (فطرتاً) اين واقعيت را اثبات مى كنيم زيرا اگر اثبات نمى كرديم، نسبت به موضوعات ترتيب اثر منظم نمى داديم، پيوسته پس از گرسنگى به خيال خوردن نمى افتاديم، پيوسته پس از احساس خطر فرار نمى كرديم، پيوسته پس از احساس نفع تمايل نمى نموديم، پيوسته … و پيوسته … (با اينكه انديشه خالى در دست خودمان و اثر خودمان مى باشد و همه وقت مى توانيم به دلخواه خودمان انديشه هايى بكنيم).
همچنین ببینید
لغت نامه: وجود
فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …