خانه / لغت نامه فلسفی / لغت نامه: اهرام

لغت نامه: اهرام

مُطهّری‌، مرتضی (فریمان ۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۸ش):
تواريخ قديم جماعتى از حكما و علماى نجوم را نام مى‏ برد كه به عنوان «هرامسه» خوانده مى‏ شوند و دوره آنان را قبل از دوره يونانيان ضبط مى ‏كند.
معروف ‏ترين آنان همان است كه «هرمس الهرامسه» خوانده مى‏ شود و هر گاه هرمس مطلق گفته شود وى مقصود است.
به واسطه قدمت زمان، تاريخ صحيح و معتبرى از آنان در دست نيست.
در تاريخ الحكماء قفطى و محبوب القلوب اشكورى مى ‏نويسد: «هرمس الهرامسه در مصر قبل از طوفان تولد يافته و او همان است كه عبرانيّين به نام «اخنوخ» و يونانيّين به نام «ارميس» و عرب به نام «ادريس» مى ‏خوانند و همان است كه خداوند به وى نعمت هاى سه گانه (ملك، حكمت، نبوّت) عطا فرمود.»
از گفته مورخين قديم بر مى ‏آيد كه هرمس همان ادريس پيغمبر است كه در كتب آسمانى از وى ياد شده.
اشكورى در محبوب القلوب از تاريخ ابن الجوزى نقل مى‏ كند كه هرمس اول كسى است كه حكمت و علم نجوم را به الهام الهى استخراج نمود، و از ابومعشر بلخى نقل مى‏ كند كه هرامسه زياد بودند و افضل و اعلم از همه سه تن بودند و هرمس در مصر مسكن داشت و اهرام را او بنا نمود. (پاورقی های اصول فلسفه و روش رئالیسم)

همچنین ببینید

لغت نامه: وجود

فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *