خانه / قلمرو های فلسفه / فلسفه أولی / دلیل بحث از واجب الوجود در فلسفه أولی

دلیل بحث از واجب الوجود در فلسفه أولی

بحث از واجب الوجود، در واقع بحث از “وجود” است. بنابرین، این بحث در نظامِ هستی شناسی می گنجد، از این رو اهتمام به شناخت آن، نگرش ما را به هستی عمیق تر و دقیق تر می کند.
فیلسوفان، فلسفه اولی را که موضوع بحثش “موجود بما هو موجود” است، “الهیات بالمعنی الأعم” نامیده اند.

میرزا مهدی آشتیانی (مدرس آشتیانی)

مدرس آشتیانی در تعلیقات خود بر شرح منظومه از زبان گروهی، اشکالی بر این تسمیه وارد می کند. او در طرح این اشکال می گوید:
اگر بگویی وجهی برای تسمیه فلسفه اولی به علم الهی به معنی اعم (الهیات بالمعنی الاعم) نیست. زیرا آنچه در این علم مورد بحث قرار می گیرد، مفاهیم عامه و جواهر و اعراض است، و اینها از موجودات امکانی هستند. بنابرین هیچ تماسی با بحث از الهیات ندارد.
آنگاه به پاسخ این اشکال می پردازد و می گوید: آنچه در این علم مورد بحث قرار می گیرد، عبارتست از: موجود مطلق از آن جهت که وجود و موجود مطلق است، و نعوت ذاتی آن و لواحق وجودی آن.
وجود بما هو وجود همان حقّ و ظهورات حق است – پاک و منزه است اسماء او.-
همچنین [از دو جهت دیگر مناسب با این نام است:] [اول:] مقصد اسنی و بلندتر و مطلب برتر در این علم بحث از خواص واجب الوجود و احکام آنست.
[دوم:] آنچه در این علم مورد بحث قرار می گیرد، اموری است که در ذهن و در خارج محتاج به ماده و مدت نیست. چون امثال این امور، به امور مفارق از ماده و مجرد محض در برائت از جسمانیات و تنزه از مادیات مشابه اند، به الهیات نامبردار است.

کزیده از مباحث کلاسهای شرح اسفار ملاصدرا؛ مدرس: مسعود تلخابی

همچنین ببینید

حافظ و سهروردی (1)

از شمن‌های آسیای مرکزی و آلتایی تا اهالی کاهونا در اقیانوس آرام و بومیان قاره‌های …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *