فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
فخر رازی می گوید: “موجود”، از دو قسم خارج نیست: یا حقیقتِ آن، مستقلا [برای بشر] معلوم است. [یعنی، بشر می تواند آن را مستقلا تصور کند، و در تصور آن، به شیئ دیگری، غیر از آن التفات و توجه نداشته باشد.] یا اینکه اینگونه نیست. [و حقیقت آن، برای بشر، مستقلا، و به صورت جداگانه و تنها، معلوم نیست. بشر، نمی تواند حقیقتِ آنها را به تنهایی و مستقل، تصور کند.]
“موجودِ نخست”، خود بر دو قسم تقسیم می شود: اول: موجودی که بی نیاز از محل است. یعنی، به محلی نیاز ندارد که در آن حلول کند و فرود آید. این موجودات را، “ذوات” می نامند. دوم: موجودی که، به محل نیازمند است. [یعنی، جایی که در آن تحقق یابد، مانندِ موضوع و ماده.] این موجودات را، “صفات”، می نامند.
اما، قسم سوم که حقیقت آنها برای بشر، به صورت مستقل معلوم نمی باشد، همان، “نِسَب” و “اضافات” اند.
فخر رازی، در این تفکیک و تقسیم، آنچه را که از نِسب و اضافات است، از قلمرو صفات خارج می کند.
گزیده ای از کلاسهای؛ شرح اسفار ملاصدرا
