لغت نامه دهخدا (1377): اشراقیان . [ اِ ] (اِخ) گروهی از حکمای سلف که از باعث اشراق و روشنی باطن خود که از کثرت ریاضت پیدا کرده بودند، تعلیم و تعلم به مکاشفه و مراقبه می کردند و حاجت به رفتن پیش کسی نداشتند، به خلاف حکمای مشائین که …
ادامه نوشته »لغت نامه دهخدا (1377): اشراقیان . [ اِ ] (اِخ) گروهی از حکمای سلف که از باعث اشراق و روشنی باطن خود که از کثرت ریاضت پیدا کرده بودند، تعلیم و تعلم به مکاشفه و مراقبه می کردند و حاجت به رفتن پیش کسی نداشتند، به خلاف حکمای مشائین که …
ادامه نوشته »