فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
عدد، کمیتِ منفصل است.
فیلسوفان، کمیت را به دو قسمِ متصل و منفصل تقسیم می کنند. “خط”، “سطح”، “جسم تعلیمی” (حجم) و “زمان”، کمیت متصل اند، و “عدد” کمیت منفصل. ابن سینا در تعریف عدد می گفت: «عدد، مجموعه ایی مرکب از واحدهاست.»[1] طبق این تعریف، “یک”، جزء اعداد نمی باشد، بلکه مبدء عدد است. بنابرین، 2 مجموعه از مرکب از دو واحد می باشد، 3 از سه واحد و …. نهایتی هم برای این مجموعه ها نیست.
چرا این مجموعه ها را “عدد” نامیده اند؟
راوندی می گوید: کلمه یِ “عدد” از “عِدّ” گرفته شده است. “عِدّ”، آبیست که قطع نمی شود. مانندِ آب چشمه. [2] گویند: «ماءٌ عِدٌّ» و «مِیاهٌ اَعْدَادٌ».[3]
برای اعداد نیز نهایتی تصور نمی شود.
پی نوشت ها:
[1] – الشفاء -الرياضيات، جلد 1؛ الهندسة / 211
[2] – منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة؛ راوندى / 1 ، 26
[3] – اقرب الموارد، الشرتونی / 2 ، 751
مسعود تلخابی