فلسفه برای همگان
نوشته های مرتبط
سجادی، سیدجعفر (اصفهان ۱۳۰۳ ـ۱۳۹۲ش)؛ فرهنگ معارف اسلامی؛ تهران؛ انتشرات دانشگاه تهران؛ 1373:
– (اصطلاح ادبى). در لغت افتتاح است و در عرف اطلاقاتى چند دارد 1. ذكر چيزى قبل از مقصود كه ابتداء عرفى گويند. 2. ابتداء حقيقى كه نسبت بآنچه غير اوست مقدم باشد. 3. آنچه نسبت به برخى از امورى كه ما سواى اوست مقدم باشد كه ابتداء اضافى است بنا بر اين ابتداء بودن بسم اللّه حقيقى و تحميد اضافى است. و در اصطلاح نحويان تجريد اسم است از عوامل لفظى بمنظور آنكه اسناد داده شود بآن مسندى و بالجمله «جعل الاسم فى صدر الكلام» مانند «اللّه واحد» رجوع بمبدأ شود. در اصطلاح عروضيان ركن اول از مصراع دوم بيتى را گويند (از دستور ج 1 ص 22- كشاف ج 1 ص 90).
