خانه / لغت نامه فلسفی / ابدیّ/ابدیت/ابدیة

ابدیّ/ابدیت/ابدیة

امام علی (ع) (مکه ۲۳پ ق ـ کوفه ۴۰ق):
(لَمْ يَخْلُقِ الْأَشْيَاءَ مِنْ أُصُولٍ أَزَلِيَّةٍ وَ لَا مِنْ أَوَائِلَ أَبَدِيَّةٍ.) (نهج البلاغه: خ 163) [چيزها را از اصل‏ هايى كه ازلى باشند، نيافريد، و نه از اوّل‏ هايى كه هميشه بوده باشند.] ابن ابی الحدید (م 656) در ذیل این عبارت می نویسد: «و الرد في هذا على أصحاب الهيولى و الطينة التى يزعمون قدمها.» (شرح نهج البلاغة / 9، 256) [این سخن قول اصحاب هیولی و اصحاب طینت را رد می کند. ایشان قائل به قدم هیولی و قدم طینت (قطعه خاک آمیخته با آب) هستند.]

لغت نامه دهخدا (1377):
ابدیت . [ اَ ب َ دی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص) جاودانی. پایندگی. لایزالی. دیرندگی. بی کرانگی در زمان.

همچنین ببینید

لغت نامه: وجود

فاضل تونی، محمدحسین (تون ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۳۹ش): حقيقت وجود گاه به معناى مصداق مقابل مفهوم …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *