خانه / لغت نامه فلسفی / لغت نامه: ادبیات در ایران

لغت نامه: ادبیات در ایران

از ميان ملتهاى قديم جهان كمتر ملتى مانند ايرانيان داراى سابقه ممتد ادبى و آثار مختلف دل ‏انگيز به لهجه‏ هاى گوناگونست. از قديمترين اثر ادبى ايران يعنى گاثاهاى زردشت تا جديدترين آثار جانبخش پارسى، همه‏ جا و هميشه پرتو روح خلاق و انديشه تابناك ايرانى آشكار و هويداست. مجموع كتب و منظوم هايى كه از حدود هزار سال قبل از ميلاد تا امروز، كه نزديك دو هزار سال از ميلاد مسيح مى‏ گذرد، يعنى در فاصله‏ يى قريب به سه هزار سال شمسى، در اين كشور به زبانهاى اوستايى، پهلوى شمالى يا اشكانى، پهلوى ساسانى، سغدى، طبرى، كردى و پارسى درى پديد آمده از حد شمار بيرونست، و از ميان اين آثار بی شمار نه تنها بسيارى در زمره دلكش‏ترين نتايج قريحه نژاد ايرانيست بلكه بعضى را در رديف بهترين شاهكارهاى ادب و فكر در سراسر عالم می توان درآورد.
كيست كه از ارزش جهانى شاهنامه فردوسى و رباعيات خيام و مثنوى مولوى و غزلهاى حافظ بى ‏خبر باشد؟ و چه‏ بسا آثار بديع ديگرست كه اگر چنانكه بايد در معرض علم و اطلاع جهانيان قرار گيرد در شمار اين گونه آثار بزرگ درآيد.
ملت ايران علاوه بر آنكه به لهجه‏ هاى ايرانى آثار منثور و منظوم بر جاى نهاده، در ايجاد يكى از مهمترين ادبيات جهانى يعنى ادبيات عربى نيز سهم عمده و اساسى داشته است چنانكه تدوين لغت و قواعد لسانى و تجدد و ترقى نثر و نظم آن زبان را بايد به واقع و بى ‏وسوسه شيطانى تعصب و خودستايى مرهون ايرانيان دانست و اين قولى است كه جملگى برآنند.

منبع: تاريخ ادبيات در ايران، ذبیح الله صفا / مقدمه‏؛ ‏1،  2 – 1

همچنین ببینید

به بهانه نقد «کبوتر طوق‌دار»‌ ۲

از آرمان تا واقعیت خانم باربارا تاکمن، مورخ و متفکر آمریکایی، می‌گوید:حاکمان در عرصه حکومت، …

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *